تولید نانو پوشش های ضد آلودگی
مصاحبه ی خبرگزاری ایسنا با مهندس فرشاد صالحی پیرامون تولید ۲۵ نانو پوشش ضد آلودگی:
امروزه با توسعه فناوری، استفاده از پوششهای پاک بر اساس فناوری نانو جهت ایجاد سطوح خود تمیز شونده، آب گریز و نفوذناپذیر افزایش چشمگیری یافته است.
مواد در مقیاس نانومتری خواص خاصی از خود بروز میدهند. نانو ذرات بر روی سطح یک شبکه یکنواخت نفوذ ناپذیر تشکیل میدهند که بر مبنای اصل خودآرایی استوار است. در رسیدن به خواصی مانند آبگریزی، نانوذرات موجود در پوششهای باعث میشوند که سطح تماس قطرات آب با پوشش بسیار کم شده و در نتیجه چسبندگی آب به سطح فوقالعاده کاهش یابد؛ بنابراین قطرات آب تحت اثر جریان هوای کم و یا نیروی گرانش به راحتی روی سطح لغزیده و به دنبال آن آلودگیهای روی سطح نیز جدا میشوند.
فرشاد صالحی، دانشجوی دکتری مهندسی مواد دانشگاه صنعتی شریف متخصص تولید کننده این پوشش ها می گوید: از سال ۲۰۰۸ نمونههای خارجی پوششهای نانو پاک وارد بازار شدهاند. ما در این مرکز با توجه به نیاز و مشکلات کشور در زمینه آلودگی هوا و ریزگردها موفق به تولید ۲۵ نوع از این پوششها جهت استفاده در سطوح مختلف و با توجه به شرایط آب و هوایی کشور شدهایم.
وی ادامه داد: نانوذراتی چون Al2O3 و SiO2 و TiO2 و ZnO نانو لولههای کربنی و یک سری پلیمرهای متناسب با نوع هدفی که از پوشش داشته باشیم پایه پوششهای نانو پاک هستند.
صالحی با بیان اینکه پایه اولیه به تنهایی خواص مد نظر را در پوشش ایجاد نمیکنند، خاطرنشان کرد: در خصوص پوششهای نانو پاک با پایه TiO2، این ماده به طور خالص خواص مورد انتظار را ندارد. جهت دستیابی به خاصیت خود تمیز شوندگی، نیاز به حضور مواد دیگری در شبکه TiO2 میباشد که از این جمله میتوان به موادی نظیر
Ag، Cr2O3، Mg و Zn اشاره کرد. پس از دوپ کردن این مواد به TiO2 کلوئید نانو ذرات با خواص خود تمیز شوندگی تشکیل میشود. فرآیند بعدی پس از تولید کلوئید نانو ذرات پوشش دهی این مواد به سطح مورد نظر است.
امکان پاشش بر روی انواع سطوح از جمله نمای ساختمان (سنگ، آجر، چوب، فلز، شیشه و …)، شیرآلات بهداشتی، سرامیک، پارکت، فرش، پرده، کاغذ دیواری، مبلمان، انواع پارچه، لباس، شیشه و بدنه خودرو، سطح انواع فلزات حتی فلزات نجیب چون طلا و نقره جهت جلوگیری از تیرگی و کثیف شدن از جمله موارد استفاده از این پوششهای مهندسی شده است.
متن کامل مصاحبه با خبرگزاری ایسنا را در اینجا بخوانید.
مقاله ی منتشرشده در روزنامه ی مردم سالاری را در اینجا بخوانید.